جانباز و آزاده سرفراز عبدالرحيم رحيم پور

آزاده و جا نباز 25%

عبدالرحيم رحيم پور  متولد 25 ديماه 1342 از روستاي بالاكروكلا(قاضي محله) بابل.

ايشان با  سپری شدن دوران طفولیت درسن هفت سالگی در سال 1350به دبستان سپاه دانش بالاکروکلا که بعدها به دبستان امام خمینی نام گرفت  آغاز به تحصیل مي نمايد و در  سال 1355 دوره پنج ساله ابتدايي را به پايان مي برد.

سال 1356 براي ادامه تحصيل در مقطع راهنمايي به مدرسه نواب صفوی روستای بابلکان علیا مي رود و سال بعد يعني 1357 مصادف مي شود با انقلاب اسلامی و شرکت در راهپیمایی در روستاها ی همجوار مثل ورمتون، ایمن آباد و گرمیج  که نهایتا" انقلاب به برکت رهبر  کبیر انقلاب امام خمینی و مردم به پیروزی رسید و سپس دوباره مدارس کشایش یافت و به تحصیل خود در سال 1358 ادامه مي دهد و مقطع سوم راهنمایی را در همان مدرسه سپري مي كند. ايشان به دلايلي  یک سال ترک تحصیل  مي نمايد.

عبدالرحيم رحيم پور سال تحصیلی 60-61 جهت ادامه تحصیل به رشته کشاورزی عمومی در هنرستان کشاورزی  دکتر بهشتی ساری كه بصورت شبانه روزی بوده است  مشغول به  تحصیل مي شود و با گذشت دوره چهار ساله، در  سال 1364 گواهي نامه ديپلم خود را  از اين هنرستان دريافت مي كند.

ايشان  در آن سال از ادامه تحصيل در دانشگاه باز مي ماند و براي دفاع از كشور به خدمت مقدس سربازی اعزام مي شود.

 عبدالرحيم رحيم پور در خردادماه  سال 1365 بعد از تکمیل دفترچه خدمت سربازی در  هجدهم همان ماه به مرکز آموزش 01 کادر تهران برای آموزش مقدماتی اعزام مي شود و بعد از پایان دوره راهي  مرکز پیاده شیراز جهت دوره آموزش درجه داری مي شود.

ايشان در پایان دوره آموزشي  به درجه گروهبان سوم نائیل مي شود و از آنجا به لشکر 92 زرهی اهواز – تیپ 2 دزفول مستقر در منطقه جنوب  اعزام  و مشغول به انجام وظیفه  مي شود و پس از حدود یک ماه در پشت منطقه به گردان 759 و گرهان سوم مستقر در منطقه کوشک در منطقه جنوب کشور اعزام مي شود.

برادر آزاده و جانباز عبدالرحيم رحيم پور  در سال 1366 در اثر ترکش خمپاره 60 از ناحیه بازو مجروح مي شود و به بیمارستان سپاه مستقر در اهواز منتقل و مورد مداوا قرار مي گيرد و بعد از سه روز به بیمارستان ارتش مستقر در اهواز منتقل و بعد از یک هفته به مدت 14 روز استراحت پزشکی عازم شهرستان بابل مي شود.

پس از مدت كوتاهي با وجود تركش در بدن رهسپار  منطقه کوشک مي شود و با حضور مستمر نزديك به  20 ماه در خط مقدم جبهه در  ماه 26 خدمتش ( در آن سالها مدت خدمت سربازي به دليل جنگ تحميلي 4 ماه اضافه تر شده بود) در تاریخ 28 تيرماه سال 1367 با پیام امام  خميني (ره) مبنی بر پذیرش قطعنامه 598 از سوی سازمان ملل كه از  رادیو نيز  پخش شده بود  باعث خوشحالي بچه ها شده بود كه جنگ و خونريزي به پايان رسيده است.

اما اين پايان كار نبود و چند روزي نگذشت یعنی در تاریخ 31 تيرماه 1367 در هوای گرم و سوزان منطقه جنوب گروهانشان مورد تک دشمن قرار مي گيرد و پس از مقاومت و دفاع شجاعانه متاسفانه  حدود ساعت 11صبح در محاصره کامل عراقی ها قرار مي گيرند و چند ساعتی طول نمي کشد که به اسارت دشمن در مي آيد.

برادر جانباز و آزاده عبدالرحيم رحيم پور مي گويد:

عراقی ها در ابتدای امر با ما خوب رفتار کردند ولی بعد از رسیدن یگان خودشان، دمار از روزگار ما درآوردند. دستمان را از پشت بستنند نه آبي و  نه غذايي، مانند اسیری فرزندان و یاران  امام حسین (ع) غروب آنروز ما را به بصره بردند.

زمانی که از ماشین پیاده می شدیم با چوب و کابل برق استقبال می کردند ولی دوران اسارت سخت و  طاقت فرسا بود، اما در مجموع  سازندگی بود.

برادر جانباز و آزاده عبدالرحيم رحيم پور  مدت 26 ماه را در اسارت عراقی های بعثی به سر مي برد و در تاريخ 22 شهريور ماه سال 1366 به خاك وطن باز مي گردد.

مهندس رحيم پور بعد از شش ماه بیکاری در سال 1370 با توجه به دارا بودن گواهي نامه ديپلم كشاورزي، از سوی ستاد آزادگان به اداره کشاورزی معرفی مي شود.

ايشان  در سال 1372 وارد دانشگاه علوم کشاورزی ساری مي شود و در سال 1376 در مقطع کارشناسی رشته زراعت و اصلاح نباتات  از دانشگاه فارغ التحصیل مي شود.

مهندس عبدالرحيم رحيم پور در حال حاضر در اداره آموزش و ترویج مدیریت جهاد کشاورزی بابل به عنوان رئيس اداره ترويج  انجام وظیفه می نماید.

جانبازان شهيدان زنده اند

 به يادشان باشيم و احترامشان كنيم

 آرامش ديروز و امروز ما، حاصل جانبازي همين جانبازان است.