زندگي نامه شهيد سيد علي اكبر هاشمي كرويي

سيد علي اكبر هاشمي كرويي در سال 1348 در خانواده اي مذهبي در روستاي پايين كروكلاي بابل به دنيا مي آيد. پدرش حسين، كشاورز و قصاب روستا بود و مادرش سيده بتول هاشمي زني پاكدامن و خانه دار.

سيد علي اكبر فرزند هفتم خانواده به شمار مي آمد، از يك خانواده اي با 9 فرزند، 7 پسر و 2 دختر به نام هاي:مكرمه، محرم، صادق، اسماعيل، اصغر، رجب، محمد و رضا. در اين ميان علي اكبر فرزند پنجم خانواده بود كه او را در خانواده و روستا، اكبر صدا مي زدند.

ايشان با افرادي چون شهيد سيد علي هاشمي كرويي(برارجان) و سيد يوسف هاشمي كرويي(رمضان) بسيار صميمي بود و دوران كودكي را با آنان سپري مي كرد. بيشتر مدت زمان زندگي اش در دوران كودكي همانند ديگر كودكان روستا به بازي و تفريح مي گذشت از انواع بازي هاي آن زمان تا ورزش فوتبال در مزارع برنج و همچنين در زمين كاله ي زردكجار. كمك به پدر در فصل كشاورزي و برنجكاري هم از ديگر كارهاي كودكان آن زمان روستا بود.

سيد علي اكبر هاشمي در سن 7 سالگي همانند ديگر دوستانش پا به دبستان روستا مي گذارد، اما وضعيت تحصيلي مناسبي نداشت و نمراتش بسيار پايين تر از حد معمول بود. به دليل مشكلات اقتصادي خانواده كه بسيار او را رنج مي داد، دوست داشت حرفه و فنّي را بياموزد و از اين شيوه پولي به دست آورد و شرايط خود و خانواده را تغيير دهد. به همين دليل در سال 1357 مدرسه را ترك مي كند و در سن 8 سالگي، كنار جاده اصلي روستاي ايمن آباد نزد آقاي جعفر بويه به آموختن جوشكاري مي پردازد.

سيد علي اكبر به مدت 6 سال به عنوان شاگرد جوشكار، به آموختن اين حرفه مشغول مي شود و هوش خوبي در آموختن و حتي نوآوري در كار جوشكاري پيدا مي كند. ايشان در اين ايام جداي از جوشكاري و ساختن دروازه هاي فلزي به انجام نماكاري ساختمان و سربندي كردن ساختمان ها در روستا مي پردازد.

او كه مهارت خاصي پيدا كرده بود براي اينكه دستمزد بيشتري را دريافت نمايد در سال 1363 به موزيرج مي رود و نزد جوشكاري ديگر به ادامه فعاليت و كار جوشكاري مي پردازد. ايشان در سن 15 سالگي با توجه به وضعيت جسمي كوچكش تا حدود زيادي توانايي انجام كارهاي مختلف و مستقل جوشكاري را از خود نشان مي دهد.

ايشان در اوائل سال 1364 در روستا بطور مستقل مغازه اي را اجاره مي كند و به كار جوشكاري مي پردازد.

سيد علي اكبر هاشمي تا سن 17 سالگي به كار جوشكاري مي پردازد و وضعيت مالي او بسيار بهتر مي شود و تا حدود زيادي نيازها و خواسته هايش را از دستمزدش فراهم مي كند.

سيد علي اكبر هاشمي در ميان جمعيت، رو به دوربين

لازم به يادآوري مي باشد بر اثر آتش سوزي منزل پدري، در سال هاي قبل از انقلاب 1357 كشورمان، شناسنامه اش از بين مي رود و دوباره اقدام به تهيه شناسنامه مي كنند كه با تاريخ تولد برادرش جابجا مي شود. از اين جهت با توجه به جثه كوچك، در سن 17 سالگي به خدمت سربازي فراخوانده مي شود، يعني در سال 1365، كه بر اساس شناسنامه 19 ساله مي باشد.

سيد علي اكبر هاشمي در سال 1365 به سپاه بابل مي رود و در قالب لشكر 25 كربلاي سپاه مازندران پس از گذراندن دوره ي سه ماهه ي آموزشي در هفت تپه اهواز، به مناطق جنگي جنوب كشور از جمله شلمچه و جزيره مجنون، اعزام مي شود.

او كه در چند عمليات در منطقه شلمچه، هفت تپه، پنج وين عراق و ... به عنوان پيك گردان سيدالشهدا، شركت داشته است در 6 ماهه پايان خدمتش يك دوره آموزشي غواصي مي بيند و در كنار يكي از اهالي به نام برادر جانباز حسن جان كريمي و همچنين سيد جمال حسيني بيجي كلايي، در نيروي دريايي سپاه پاسداران كشور به عنوان غواص براي حفظ آب و خاك كشورش انجام وظيفه مي نمايد.

سيد علي اكبر هاشمي كرويي سرانجام در چهاردهم تير ماه سال 1367 و در سن 19 سالگي در جزيره مجنون با اصابت تيري به قلبش، قلبش از تپش باز مي ايستد و به فيض عظيم شهادت نايل مي شود.

پس از ارسال خبر شهادت ايشان به اهالي و خانواده اش در روستا، پيكر مطهر شهيد سيد علي اكبر هاشمي كرويي پس از برگزاري مراسم شب وداع با خانواده اش، هشتم تيرماه 1367، با شكوه خاصي پس از تشييع در شهرستان بابل، در روستاي ايمن آباد و سپس پايين كروكلا، در آرامگاه زردكجار، كنار خانه ي پدري اش، به خاك سپرده  مي شود. شهيد سيد علي اكبر هاشمي تنها شهيد اين آرامگاه مي باشد.

پس از چند سال ابتدا مادرش سيده بتول هاشمي كرويي(ره) كه دچار بيماري ديابت و قلبي بود و به سرطان معده نيز مبتلا شده بود در سال 1385 درمي گذرد و سپس پدرش سيد حسين هاشمي كرويي(ره) نيز بر اثر ايست قلبي در سال 1390 بدرود حيات مي گويد و هر دو به فرزند شهيدشان ملحق مي شوند. روح پدر و مادر شهيد سيد علي اكبر هاشمي شاد باد و يادشان گرامي.

از مهمترين ويژگي هاي اخلاقي شهيد سيد علي اكبر هاشمي مي توان به خوش اخلاقي و خنده رويي ايشان اشاره نمود و اينكه هيچگاه خنده از لبانش جدا نمي شد. دوستانش او را پسري پاكدل مي دانند و اينكه همواره دوست داشت مشكلات مالي و فقر را از ديگران دور كند.

از آنجايي كه شغل سخت و مشكلي داشت و توان جسمي را از او مي گرفت، آرزويش اين بود كه هر چه سريعتر خودروي پيكاني بخرد و براي تفريح و سرگرمي با حضور در اماكن تفريحي مازندران، خستگي را از تنش به در كند.

هر ساله برادران شهيد سيد علي اكبر هاشمي، مراسمي را جهت گرامي داشت يادش و همچنين پدر و مادرشان در مسجد صاحب الزمان(عج) روستاي پايين كروكلا برگزار مي كنند.

باسپاس فراوان از: سيد يوسف هاشمي كرويي(رمضان)، سيد علي هاشمي كرويي(رمضان)

روحش شاد و يادش مانا

يادمان باشد فراموششان نكنيم

 آرامش ديروز و امروز ما، حاصل جانفشاني شهيدان است.