*اطلاعات موجود در سایت بیشتر بصورت میدانی جمع آوری شده است و احتمال اشتباه وجود دارد . ما را در رفع اشتباهات و تکمیل اطلاعات، یاری نمایید . منتظر ارسال مقالات، مطالب و دست نوشته های شما اهالی روستا، درباره موضوعات مختلف هستیم*

هزینه ی دویست میلیون تومانی 12مراسم ختم در سال 1398!! (یادآوری)

 
با توجه به اینکه خانواده ی زنده یاد حاج میر شعبان حسینی ایمنی هزینه ده میلیون تومانیِ مراسم هفتم بزرگ خاندان خود را به امر بسامان کردن ورزش روستا اختصاص داده اند و مراسم ختم این پدر بزرگوار روستا را بر اساس سنّت پیامبر اکرم(ص) در سه روز خلاصه نموده اند بر آن شدیم تا مقاله ی کوتاهی که اردیبهشت سال 1398، از میزان و چگونگی هزینه کرد مراسم ختم در روستا تا مروری بر آیات و روایات در زمینه ی مراسم گرامیداشت رفتگان، در  وبسایت روستا درج شده بود را دوباره مورد مطالعه قرار دهیم.

 

 

بطور میانگین طی ده سال، مبلغی حدود چهارمیلیارد تومان هزینه یادبود متوفی در روستای ایمن آباد و کروکلا.

 

بر اساس اطلاعیه و آمار ارائه شده از سوی هیات امنای برگزاری سوم فوت شدگان روستای ایمن آباد در آذرماه 1397، حدود یکصد میلیون تومان طی 20 ماه برای 25 مراسم ختم هزینه شده است.  یعنی بطور میانگین هر مراسمی 4 میلیون تومان هزینه در بر دارد.
البته این مبلغ باید دو برابر شود چون در مراسم هفتم نیز پذیرایی نهار  حتمن صورت می پذیرد.

 از طرفی سایر مراسم ختم عصرگاهی( پذیرایی، هزینه مداح و سخنران)، و آش سوم و پذیرایی در منزل و... را نیز باید به آن اضافه نمود. که می توان حداقل مبلغی معادل 5 میلیون تومان را محاسبه کرد یعنی 125 میلیون تومان.

فراموش نشود بعضی از خانواده های متوفی در روستای ایمن آباد برای عزیز از دست رفته ی خود مراسم چهلم ( حدود 4میلیون تومان) و حتی مراسم سالگرد (حدود 4میلیون تومان) نیز برگزار می کنند که بطور میانگین اگر فرض کنیم مراسم سالگرد را شاید یک دوم برگزار کنند مبلغی معادل 150میلیون تومان به هزینه کرد قبلی باید اضافه نمود یعنی مبلغی معادل:
100+125+150= 375میلیون تومان برای 25 متوفی طی 20 ماه در نظر گرفت.

با یک محاسبه کوتاه و جمع و  تقسیم ساده می توان برای هر  متوفی حداقل و کمِ کم  مبلغی معادل 15 میلیون تومان را در نظر گرفت.
( البته بدون محاسبه هزینه ی آب، برق، گاز، تلفن، استهلاک خودرو، تعطیلی فعالیت اقتصادی اعضای خانواده و هزینه و استهلاک خودرو و ایاب و ذهاب)

و اگر در روستا  فقط ماهی یک نفر فوتی در نظر داشته باشیم طی یکسال مبلغی حدود  دویست میلیون تومان را باید در نظر گرفت.

البته نباید فراموش کرد که این مبلغ فقط برای روستای ایمن آباد محاسبه شده است و با توجه به آمار جمعیتی دو روستای پایین کروکلا و بالاکروکلا که در مجموع این دو روستا حمعیتی معادل جمعیت ایمن آباد را دارا باشد این مبلغ را باید دو برابر کرد.
یعنی طی یکسال مبلغی معادل چهارصد میلیون تومان.

طی ده سال بدون محاسبه ی نرخ تورم و فرض بر ثبات قیمت ها!! (چند برابر شدن قیمت محصولات گوشتی و لبنی در چند ماه اخیر) مبلغی نزدیک به چهارمیلیارد تومان هزینه در بر دارد.

مبلغ هنگفتی که می تواند به کارهای عمرانی و  فرهنگی چه در مسجد و یا چه در امور دیگر روستا در ابعاد مختلف هزینه شود.

 



نگاه بر این نیست که سنت دیرینه را حذف و یا کم رنگ کرد، هدف، تغییر در نگرش و چگونگی برگزاری مراسم است. همه ی این مراسم را می توان با هزینه کرد بسیار بسیار پایین و اثربخشی بسیار بالاتر برگزار کرد.

با نگاهی بر فرامین دین اسلام و سنتی که از پیامبر و معصومین بر جای مانده است که بخش مهمی از فرهنگ دینی مردم است می توان نگرش را بر اساس قرآن، پیامبر و اهل بیت او در نظر گرفت. خرافات و رسم هایی که با گذشت زمان وارد مراسم متوفی شده است کنار زد و نشاط معنوی را در اندیشه ها و قلب ها جایگزین کرد.

** سفره عزا و سفره عروسی در اسلام تعریفی متفاوت دارد که در روستا اینگونه نیست. با نگاهی ساده می توان دریافت که هر دو سفره محتوایی یکسان دارد و چه بسا سفره ی عزا رنگین تر.

** احترام به خانواده عزادار مشخص شده است که در روستا اینگونه نیست. تاکید آشنایان بر انجام مراسم به اصطلاح در شان متوفی که هزینه کمر شکنی را همراه دارد، تعطیلی کار روزانه به مدت هفت روز، پوشش لباس مشکی به مدت چهل روز و چه بسا تا یک سال، خیرات آنچنانی برای متوفی، توزیع لباس متوفی به نیازمندان و .... که از سوی بستگان و آشنایان تاکید می شود. که هیچکدام نه تنها در قرآن یک آیه هم یافت نمی شود بلکه در سنت پیامبر و معصومین هم  وجود نداشته است.
 
** شیوه برگزاری محتوای مراسم که عنوان یادبود دارد از نامش مشخص است که در روستا اینگونه نیست. تنها چیزی که در مراسم یادبود و ختم متوفی، درباره آن صحبت نمی شود  شخصیت خود متوفی می باشد. نه از زندگی اش صحبت می شود و نه از اخلاق و رفتارش و نه از چیزی که پس از یک عمر زندگی از خود بجای گذاشته است ، تا درس عبرت و پندی برای حاضران شود. حتی در گرامیداشت شهدای روستا که بصورت انفرادی برگزار می شود هم، وصیت نامه و زندگی نامه شهید مورد نظر ، قرائت نمی شود.

** آلودگی صوتی بلندگوها  و پارک خودروهای اهالی روستا که منزلشان در روستاست، بیشترین آسیب و غصه را برای همسایگان مساجد به همراه دارد و چه بسا غیرقابل تحمل و این امر چه بسا قیمت خانه های کنار مساجد را در صورت خرید و فروش به حداقل میزان رسانده است.

 

** ساعت برگزاری مراسم ختم ها بسیار آزار دهنده است. ساعتی غیر متعارف برای حضو اهالی و مهمانان بویژه از بابل.
یک ساعت قبل و یا بعد از اذان مغرب برای برگزاری مراسم ختم، ساعت مناسبی می باشد  چرا که قبل و یا پس از آن با اقامه نماز مغرب همراه می شود و فرصت مناسبی برای اهالیست. برای مراسم هفتم نیز یکساعت قبل از اذان مغرب زمان بسیار مناسبی می باشد. ساعت 13 تا 15 زمان مناسبی به نظر نمی رسد. کاری که خانواده ی حاج حسن لاسمی ایمنی، هم برای تشییع جنازه پدر انجام دادند و هم برای تمامی مراسم ختم ها. یعنی در آستانه اذان مغرب که با حضور حداکثری مردم نیز همراه بود.

** حال بگذریم از این همه هیاهو و دقت نظر  در برگزاری مراسمی اینچنینی، دریغ از کمی گذشت و عدالت برای تقسیم اموال متوفی پدر و یا مادر  که چه بسا سالیان سال اعضای خانواده را از هم جدا می کند و بذر کینه ها و نفاق را می پراکند که نمونه ها در روستای مان فراوان به چشم می خورد.که اصلاح می کنم  گفتم  " حال بگذریم" بلکه نباید از این مهم به سادگی بگذریم.

اما باید یادآوری نمود کسانی بودند که در روستا مراسم ختم ساده ای با هزینه کردی بسیار پایین و  کمتر از چهار روز برگزار کردند و هزینه های مورد نظر را جهت تامین هزینه تحصیل سالانه ی دانش آموزان، دانشجویان، خرید چرخ خیاطی برای کسب درآمد بانوی بی سرپرست روستا، تکمیل بخشی از خانه ی نیمه کاره ی پدر شرمنده ی خانواده در روستا، کمک به آبادانی زمین ورزشی و  کتابخانه ی روستا، تکمیل بنا و تهیه تجهیزات مختلف برای مساجد روستا و و و  هزینه نمودند.

بهرحال گفته ها فراوان است در زمینه آداب و رسومی که مردم روستای مان سال هاست که انجام می دهند و خسارت مالی و معنوی زیادی می بینند و چه بسا خودشان نمی پسندند اما با توجه به حرف های مردم و رسم هایی که بیشترشان ریشه در دین، مذهب و منطق ندارد، و چه بسا با اصل دین هم  ناسازگار  باشد، به اشتباه در روستا بصورت سنت در آمده است.

در اسلام مسأله‌اي به نام «هفتم» و «چهلم» و «سال» برای میّت نداريم؛ بنابراين مخالفت اين مجالس با روش و سنّت اسلام به خوبي روشن مي‌شود. «سنّت اينست كه تا سه روز از هنگام وفات براي طلب مغفرت و تسليت، مجلس ترحيم بپا دارند و براي صاحبان مصيبت غذا ببرند.»  نه صاحبان مصیبت برای دیگران! ( شيخ أبوالصّلاح حلبي_ کتاب الكافي في الفقه، ص 240)

امید به آگاهی بیشتر مردم روستای مان با مطالعه کتاب ها و مقالات مختلف و یا عضویت در کانال های آگاهی بخش فضای مجازی، جهت پیشگیری از تحریف دین و مذهب بر اساس باورهایشان و ایستادگی در برابر  آنهایی که طرحی نو برای انجام مراسمی بی اساس در روستا می اندازند و خود پشت پرده، خواسته یا ناخواسته، آگاهانه یا نا آگاهانه به منافع از پیش تعیین شده ی خویش دست می یابند.

بیاییم از خود آغاز کنیم و از تقلید و چشم و همچشمی کورکورانه و بدون اندیشه بپرهیزیم و  باور عملی داشته باشیم به پیام های والای عقلانی و انسانی که از سوی خداوند، پیامبر و معصومین در اختیار ما گذاشته شده است و هزینه های مادی و معنوی را در راستای بهزیست خود، خانواده ی خود و همسایگان، اهالی و مردم دیارمان بویژه بهبود زندگی نسل آینده خرج کنیم. چه بسا به این شیوه بتوان از سست ایمانی و بر باد دادن اندک ایمان باقی مانده برای نسل های آینده کمی پیشگیری کرد.

حضرت مولانا:
خلق را تقلیدشان بر باد داد             ای دو صد لعنت بر این تقلید باد
گرچه عقلت سوی بالا می پرد        مرغ تقلیدت به پستی می چرد
علمِ تقلیدی وبالِ جان ماست         عاریه است وُ ما نشسته کان ماست.

تقلید، ولو علم تقلیدی، انسان را از کمال و عروج به سقوط می برد.

«انّ الله لا یُغیِّرُ ما بقوم حتّی یغیّرو ما بانفسهم»
خداوند سرنوشت هیچ قوم و ملّتی را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را
 در خودشان است تغییر دهند. ( سوره رعد/ آیه 11)

 

 

 

 

به قلم: عسکری امینی ایمن آبادی_ فروردین 1398

 

ارسال نظر

وبسايت روستا مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است و از انتشار نظراتی که حاوی توهین یا بی‌احترامی به اشخاص حقيقي يا حقوقي و موارد مغایر با قوانین كشور باشد معذور است.

کد امنیتی
بارگزاری مجدد

نظرات  

 
0 # آمل در تاریخ: جمعه 04 بهمن 1398 ، ساعت 12:11 ب ظ
با سلام
با تمام احترام و علاقه ای که برای جنابعالی قائلم، مطالبی را به عرض خواهم رساند.

ضمن اینکه در کلیات با نظرتان هم عقیده ام اما باید گفت که عرف و عادت را به راحتی نمی توان از بین مردم برداشت. بنده با نظرتان نسبت به اینکه مخارج عزا را برای کارهای خیر و امور نیک اختصاص دهیم کاملا موافق نیستم. چون اگر اینگونه است باید سفر یا عروسی نگیریم.

مردم در عروسی ها طاقت شنیدن صدای ناهنجار آلات موسیقی را دارند اما همان افراد از شنیدن صدای قرآن و ...در مراسم عزا ناراحت می شوند.

در مورد آداب و رسوم از نگاه اسلام هم باید گفت اسلام مخالف عرف جامعه نیست، جایی که در آیه 199 سوره اعراف به پیغمبر(ص) دستور داده شده که به عرف امر کند و مردم را به تبعیت از آن فرمان دهد.

همچنین عرف به عنوان مکمل قانون در سیستم حقوقی ایران است و در مواردی که قانون اجازه داده است به عرف مراجعه خواهد شد (مواد 132، 220 ,...) همچنین بنا بر آنکه عرف پدیده‌ای ‌است اجتماعی و بیانگر اراده اجتماع.

بنابراین باید سعی کرد هزینه های اضافی را کم کرد نه این که آن را حذف کرد همچنین در مورد زمان برگزاری مراسم باید گفت که فقط برای اهالی محل شاید مناسب باشد و برای افرادی که از راه های دور حضور می یابند زمان مناسبی نیست و نیز بهتر است به جای مراسم اطعام دهی در روز اول(مجمه شام) آن را به روز هفتم انتقال داد تا افراد راه دور نیز فرصت حضور داشته باشند.

با تشکر


للَّهُمَ‏ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ
نقل قول
 
درباره روستا
شهدا
حماسه سازان
مردم شناسی
کشاورزی
مشاغل و صنایع
آموزش
ورزش
زنان
خیرین
روستائيان نمونه
بنياد علمي فريد
آئينهاي مذهبي
نهادهای اجرایی
بهداشت
مقالات و مطالب مختلف
دیگر موضوعات

 

 

روستــا20