باغداري و مركبات در روستاي ايمن آباد و كروكلا

 از قديم الايام در هر خانه اي چند درخت از ميوه هاي گوناگون مثل آلوچه(حليدار)، ليمو، به، نارنگي، پرتقال،نارنج، خرمالو، ازگيل، انار، انجير(سه فصل ،سيو انجير) ،سيب محلي و.... مي كاشتند و نيازهاي اوليه خود را تامين مي كردند به گونه اي كه هنگام شب نشيني يا شونيشت وقتي مهمان به خانه مي آمد با كندن چند ميوه از درخت حياط منزل كه در باغچه ي محصور شده يا غير محصور قرار داشت،با دم كردن چايي در كنار هم شونيشت را به پايان مي بردند و هزينه اي براي خريد اينگونه ميوه جات پرداخت نمي كردند.

انتخاب درختان به گونه اي بود كه هر فصلي اهالي خانه داراي ميوه هاي درختي  بودند. بعضي ها نيز ميوه ها را در لابه لاي علوفه خشك(كمل) نگهداري مي كردند كه هم خنك مي ماند و هم آفت نمي زد. كار نگهداري بيشتر توسط زنان خانه صورت مي گرفت. اما به مرور زمان از ميوه هاي گوناگون در روستا چندان خبري نيست تقسيم زمين خانه پدري و تبديل شدن زمين حدود هزارمتري به چهار قطعه ديگر فضايي براي كاشت درخت بجا نگذاشت و مردم امروزه جز اندكي، ميوه ها و مايحتاج  محصولات درختي را از ميوه فروشي محل خريداري مي كنند.

در روستايمان ايمن آباد و كروكلا بيشترين محصولات مركبات يعني پرتقال و نارنگي را آقاي هاشمي در باغ مركباتش (پرتقال باغ)  دارد.

كيوي كه چند سالي است در منطقه كشت آن رونق يافته  در روستايمان  توسط حاج اسماعيل هاشمي كرويي(فرزند مرحوم حاج مسيح) كشت ميشد كه انهم به نابودي رفت.

ساير محصولات درختي نيز پراكنده در برخي خانه ها به چشم مي خورد.