حاج حسینعلی، مرد 12 انگشتری روستا، در بستر بیماری

در مراسم چهلمین روز اولین دیپلم روستا آگاه شدیم حاج حسینعلی رستای مان بیمار است، برای عیادتش سری به او در بیمارستان یحیی نژاد بابل زدیم. ما را به اتاق 14، تخت 23 راهنمایی کردند. وقتی به اتاقش وارد شدیم، خواهرش آذر به احترام ما از جای برخواست و تا پایان عیادت ایستاده با ما همراه شد و حاج حسینعلی نیز با اینکه دراز کشیده و در حال استراحت بود، اما او نیز به احترام ما بنشست و تا پایان حدود یکساعتی که همکلام شدیم، نشسته با ما به گفتگو نشست.

بیماری حادی ندارد. در مجموع تن و روان سالمی دارد. سرما خوردگی جزیی اش، او را راهی بیمارستان می کند. حال عمومی اش خوب است اما نفسش با صدای خشداری همراه است و تا دو روز دیگر مرخص می شود.

کمتر کسی در روستای ایمن آباد و کروکلا را می توان یافت که مردی با انگشتری فراوان حین نماز را به یاد نداشته باشد. مردی که از دوران نوجوانی اش بر اساس تعلیم و تربیت عملی پدر و بویژه مادرش حوریه که زنی پاکدامن، با ایمان و خداشناس بود، نماز و در مجموع عمل به فرامین دینی را سرلوحه زندگی خودش قرار داده بود. مردی که تا به امروز همانند دوران جوانی و میانسالی اش نماز شب را از نیازهای اساسی انسان برای کسب آرامش و در جهت ارتباط با خدا می داند.

حاج حسینعلی کریمی ایمنی فرزند قنبرعلی و کربلایی حوریه حسینی ایمنی می باشد. والدینش انسان هايي متديّن و خوشنامی در روستا بودند. پدرش در دوازده  سالگی اش فوت می کند و مادرش مداح اهل بيت روزگار خودش بود و در سال هاي 1290 تا 1330 در روستا مداحي مي كرد. و بزرگان روستا از او به نام ملاباجی روستا نیز نام می برند مادرش پس از مرگ پدر با زحمت فراوان و آبرومندانه پنج فرزند خود را بزرگ مي كند. مادرش كربايي حوريه حسيني 13  سفر به كربلا مي رود و درآمد حاصل از مداحي را صرف هزينه ي اين امر مي كند. اعتقاد داشت چون درآمد حاصل از مداحي مال امام حسين است بايد در اين امر خرج شود.

حسینعلی متولد سال 1305 از روستای ایمن آباد است. او پس از حاج علی و باجی خانم فرزند سوم خانواده است و مولود و شهید رمضان کریمی پس از او چشم به جهان می گشایند.

پس از مرگ پدر در زمین کشاورزی در جهت کشت برنج، تا به امروز کار می کند و با شغل کشاورزی زندگی اش را می گذراند.

او که در خانه ی پدری اش در روستا سکونت دارد با همسرش خانم مشتری ایمانی(فرزند حسن ایمانی و خواهر محرم ایمانی 106ساله،مسن ترین فرد روستا)، با هم به تنهایی زندگی می کنند و بیشتر کارها را خود حسینعلی انجام می دهد. از پختن غذا گرفته تا شستشوی ظرف ها و رخت و لباس. همسرش را دوست دارد و به او احترام می گذارد.

از همسر اولش یعنی حاجیه مشتری، هفت فرزند دارد. به نام های: محمدرضا، آذر، ثریا، عسکری، تقی، شهناز و مجید و از همسر دومش به نام صفا  متوسل الحق، دو فرزند به نام های حمید و اعظم دارد. حمید کارمند دولت و پدر دو پسر است و اعظم با سه دختر، خانه دار است و در شهر ری زندگی می کنند.

حاج حسینعلی در سال حدود 1350 بیمار می شود و برای درمان بیماری روماتیسم پا که علتش کار زیاد در زمین های کشاورزی بوده است به تهران می رود. پزشک معالج او را از زندگی در منطقه جغرافیایی رطوبتی یعنی زادگاهش در مازندران نهی می کند و او مجبور می شود چند سالی را در تهران و شهر ری به سر برد. لذا با توجه به شرایط به وجود آمده ازدواج می کند. همسر دومش سالها پیش به دلیل بیماری فوت می کند.

او در یکی از مساجد یزد با پیرمردی برخورد می کند که نماز با انگشتری زیاد را بسیار پر ثواب می خواند و او با گذشت زمان این کار را عملی می کند. حاج حسینعلی کریمی 12 انگشتر را به احترام اعتقادش به عنوان شیعه دوازده امامی، هنگام نماز بر انگشتان دستش می گذارد و می گوید لذت معنوی خاصی هنگام نماز به من دست می دهد.

او از بچه هایش بسیار راضی می باشد و حاج محمدرضا کریمی را انسانی متفاوت تر  از دیگران می خواند. او را انسان پرهیزکار و بسیار حلال  می خواند و اعتقاد دارد مثل ایشان را نه تنها در خانواده و روستا، بلکه در منطقه نیز نمی توان یافت.

 حاج حسینعلی عبادت صادقانه را در پیشگاه خداوند آنهم بدون چشم داشت، بسیار با اهمیت می داند. اگر عبادت در تزکیه نفس تو اثر گذار نباشد ارزش چندانی ندارد، اما باید ادامه داد. چون نماز اثر خود را با گذشت زمان بر آدمی می گذارد.

از نفرین و آرزوی بد برای دیگران بیزار است. او اعتقاد دارد نباید به دشمنان خود نیز دشنام دهیم. همه بندگان خدایند و خداوند بندگانش را دوست می دارد. اگر کسی جنس بدی دارد، خدا می داند با او و ارتباطی با ما ندارد که پشت سرش غیبت کنیم و علیه او حکم صادر کنیم.

از اینکه بعضی ها در پایان نماز، لب به دشنام دیگران حتا کافران باز می کنند، بیزار است و این را امر غیر اخلاقی و غیر خدایی می داند. حتا دشنام دادن به کافران در سفر معنوی حج را نیز رد می کند. او می گوید باید دعا برای عاقل شدن دیگران نمود و از خدا خواست تا راه هدایت را برگزینند، وگرنه ما کاره ای نیستیم.

حاج حسینعلی کریمی روستایمان در ادامه می گوید:

اگر دوست دارید خداوند ما را دوست بدارد، باید در زندگی راه راست و مستقیم را طی نمائیم. اهدانا الصراط المستقیم. این امر در زندگی بر من ثابت شده است و با وجود همه ی گرفتاری ها و سختی ها، در نهایت سربلند بیرون می آیی و آرامش داری. هم پیش وجدانت و هم از طرف همسر و فرزندانت.

او دوبار به سفر حج تمتع می رود. یک بار قبل و دیگر بار، پس از انقلاب اسلامی ایران. سفر به سوریه و زیارت قبر حضرت زینب(س) را نیز در زندگی اش تجربه می کند. آرزو می کند کربلا بصورت رسمی آزاد شود و با برقراری امنیت در عراق تا عمرش به دنیا باقیست، سفری به نجف و کربلا و زیارت قبر علی(ع) و فرزندش امام حسین(ع) داشته باشد.

دعا می کند همه ی کسانی که جنگ و درگیری در جهان ایجاد می کنند عاقل شوند و آرامش کودکان، مردان و زنان را بر هم نزنند. داعشی ها را انسان های ناشایست و خدانشناسی می داند و امیدوار است به کار غیر انسانی شان خاتمه دهند.

حاج حسینعلی که به احترام حضور ما همچنان روی تخت نشسته است، سلامتی را بزرگترین موهبت الهی می داند، و می گوید باید قدر این نعمت بزرگ خدا را دانست. او مهمترین دعایش را دعا برای عاقبت بخیری مردم و شفای بیماران می داند و از خداوند می خواهد همه ی انسان ها را به راه راست هدایت نماید.

یادی از برادر شهیدش رمضان کریمی می کند که انسان باتقوا و بی نظیری بود و در زندگی در مسیر مستقیمی که خداوند و پیامبرش تعیین کرده بودند قدم برمی داشت. همه بستگان، آشنایان و دوستان را به نیکی کردن و اجرای فرامین دینی فرا می خواند و در زندگی اش آزاری به کسی نرساند. او مردی هميشه آماده باش بود و در دوران جنگ لباس رزم بر تن داشت و با همان لباس نيز استراحت می کرد و به نماز شب مي ايستاد.

حرف پایانی اش برای اهالی روستا شنیدنی می باشد:

مردم روستایم را دوست دارم. انسان های خوبی هستند. باید همدلی آنها بیشتر شود و به همدیگر احترام بیشتری کنند. از غیبت دوری کنند و بد همدیگر را نگویند. سلامتی و عاقبت بخیری را برای همه ی آنها آرزو می کنم و دعا می کنم همه بیماران را خداوند شفا دهد.

 
خداوند به ایشان سلامتی کامل و طول عمر با عزت، عنایت فرماید

همسر و فرزندانش را سلامت بدارد

پدر، مادر، برادر شهید و همسر دومش را غریق رحمت نماید.

تهیه و تنظیم: عسکری امینی ایمن آبادی

  با سپاس از خانم آذر کریمی ایمنی _ امیدرضا کریمی