*اطلاعات موجود در سایت بیشتر بصورت میدانی جمع آوری شده است و احتمال اشتباه وجود دارد . ما را در رفع اشتباهات و تکمیل اطلاعات، یاری نمایید . منتظر ارسال مقالات، مطالب و دست نوشته های شما اهالی روستا، درباره موضوعات مختلف هستیم*

شالیکوبی در روستايمان ايمن آباد و كروكلا

 

در زمانهاي قديم قبل از سال 1342 در روستايمان براي جداسازي پوست برنج از مغز آن شالي را بهآبدنگ سر يا اودنگسر مي بردند و شلتوك برنج را از برنج جدا مي كردند.

 

در سال 1342 که ساخت جاده جدید بابل به آمل به پایان رسید و این جاده افتتاح شد، اهالی روستا که دیگر از وابستگی به روستای پایین احمد چاله پی (پل انصاری) خسته شده بودند؛ تصمیم گرفتند در روستاي ايمن آباد شالیکوبی بسازند و در زمین مرحوم حسن نجفی و مرحوم ملا آقاجان که خشکه زاری و ارزن کاری شده بود، کلنگ ساخت اولین کارخانه شالیکوبی را به زمین زدند و در سال 1344 این کارخانه بصورت شراکتی به بهره برداری رسید و اولین دفتردار يا میرزاي کارخانه نیز گلبرار قاسمی بود.

 

مکان کارخانه نیز محل فعلی شالیکوبی آقای حاج حسین حسینی بوده است.

 

 

بعد از دو سال دوباره با شراکت اهالی، کارخانه دوم روستا در محل فعلی شالیکوبی حاج ابوالحسن قاسمی و حاج مختار حسینی(سید بابا) افتتاح شد و در سال 1350 سومین کارخانه با شراکت چند نفر از ايمن آباد و کروکلا و میاندسته در محل فعلی شالیکوبی خیابان میاندسته ساخته شد.

 

 

پس از آن شاليكوبي هاي ديگري احداث و به بهره برداري رسيد از جمله كارخانه شاليكوبي حاج سيد حسين حسيني و كارخانه شاليكوبي اطمينان و سپس سيدعلي اصغر حسيني و در كروكلا نيز  آقاي هاشمي كارخانه شاليكوبي خود را راه اندازي نمود.

 

 

 

بهر حال  عمر طول و دراز آبدنگ با همه سختي ها و دردسرهايش به سر آمد و كشاورزان روستا نفس راحتي كشيدند هم در زمان صرفه جويي مي شد و هم در كيفيت محصول تاثير داشت. احداث  دستگاه خشك كن شالي نيز، كار را براي كشاورزان روستايمان ساده تر ساخت و برنج مستقيم از زمين كشاورزي به كارخانه روستا مي آمد.

 

از محصولات جانبی مهم کارخانجات شالیکوبی، سبوس است(اوج) که به دو صورت توليد مي شد. يكي نرم و ديگري درشت كه به آن شلتوك مي گويند.

 

سبوس يا نرم اوج را صاحبان برنج براي استفاده اردك و دام به خانه مي آوردند و شلتوك بدون استفاده بود و مردم در آنزمان رايگان مي توانستند از آن استفاده كنند و به خانه هايشان ببرند.

شلتوك را مردم براي ريختن در  اتاقك نگهداري مرغ و اردك (كرك كلي) و براي درست كردن زغال و ... از آن استفاده مي كردند. به مرور زمان كه ارزش آن براي كارخانه داران بيشتر شد آنرا به شركت هاي بزرگ مي فروختند و امروزه تمامي آنرا تبديل به سبوس نرم مي كنند و مورد استفاده ي غذاي دام مي شود.

 

 

 

 

 

ارسال نظر

وبسايت روستا مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است و از انتشار نظراتی که حاوی توهین یا بی‌احترامی به اشخاص حقيقي يا حقوقي و موارد مغایر با قوانین كشور باشد معذور است.

کد امنیتی
بارگزاری مجدد

درباره روستا
شهدا
حماسه سازان
مردم شناسی
کشاورزی
مشاغل و صنایع
آموزش
ورزش
زنان
خیرین
روستائيان نمونه
بنياد علمي فريد
آئينهاي مذهبي
نهادهای اجرایی
بهداشت
مقالات و مطالب مختلف
دیگر موضوعات

 

 

روستــا20