اگه دِنياي خِشي مِه بَواشه ، جان مارِ گَرمِ كَشه نَوونه + ترانه

دكلوم ناخوامي مقدمه دچي نيم، اينتا شعر ره تقديم كمي به همه جان ماروني كه صوايي تا نماشته تتنه، هم سره كار ره رسينه، هم دشت و صحراي كار ره، هم چهارتا هِمسَيه كار ره، گلايه هم نكردنه.

ارمون شه جان مارون قدر ره بَدونيم. جان ماروني كه اَمه پيش جا پَر هَيتنه بوردنه، ارمون جان خدا وِشونا ره بيامِرزه.

شعر ره تقديم كمي به همه مارون امه مله كه شه جان ره شه زندگي وسه دننه. شه مردي و شه وچون وسه. بويژه زناني كه محل وسه زحمت بكشينه.

مِن شِه مارِ بِلارِه

تِه دستِ هيمهُ رَسِن بَوِردِه تِه قدِّ نِشاءُ خَرمِن بَوِردِه
اَتادَم راحِتِ دِنيا نَكِردي تِه عمر صحرا وَردِه تِند بَوِردِه

لالالالا خَسته تنِ بِلارِه شِه مارِ بوي پيرهَنِ بِلارِه
تِه مِه گَرِه دائي توءِ بِلارِه تِه شو مِسِّه نَشي خوءِ بِلارِه

مِسِّه لالا خوندِستي تا صِواحي مِسّه داشتي آرزوءِ بِلارِه
لالا دِل دارنِه اَرمونِ بِلارِه بي تِه دِنيا مِه زِندونِ بِلارِه

ته دوش مَشتِ هيمه، مِن تِه بِلارِه تِه دست پِرِ پينه، مِن تِه بِلارِه
يا نِشا كِردي يا مالِ پِه دَئي تِه سَرُ تَن خَسته، مِن تِه بِلارِه

لالا چِشْ مَشتِ عَصريه بِلارِه تِه مِه دِنيايِ خِشيه بِلارِه

لالا لالا شِه غَمخوارِه بِلارِه اِسا وِنِه تَن نِخارِه بِلارِه

اِفتاب تِنِه دِلِ گوشه نَوونه ِبهار تِه دَستِ وَنوشه نَوونه

اگه دِنياي خِشي مِه بَووشه جان مارِ گَرمِ كَشه نَوونه

مادر مادران روستای ایمن آباد و کروکلا

به ترانه بالا گوش فرا دهید.

حاجيه زبيده (حاجي رجب(ره) خانم)

معنی فارسی شعر:

دستت را هيزم و طناب بريده و زخمي کرده است/
قدت را نشاء و خرمن کوبي خم نموده است/

حتي يک لحظه در دنيا نياسودي/
عمرت در گشتن و دويدن در جنگل و صحرا تمام شده است/

لالالالا، به قربان تن خسته ات/
فداي بوي پيراهن مادرم بشوم/

به فدايت که مرا در گهواره تاب مي دادي/
به فدايت که شب ها برايم نمي خوابيدي/

برايم تا صبح لالايي مي خواندي/
به فدايت که برايم آرزوها داشتي/

لالا، به فدايت که دلم پر از حسرت و آرزوست/
بدون تو دنيا برايم زندان است/

به فدايت که کوله باري از هيزم بر پشتت نهادي/
به فدايت که دستانت پينه بسته است/

يا مشغول نشاء و يا به دنبال دام ها روانه بودي/
به فدای سرو تن خسته ات شوم/

لالا، چشمم پر از اشک است، به فدايت/
تو خوشي دنياي من بودي/

لالا، به فداي غمخوار خودم/
به فدايش که اکنون تنش بيمار و رنجور است

خورشيد، حتي گوشه دل تو نمي شود/
بهار، نيز بنفشه دستانت نخواهد شد/

اگر تمام خوشي هاي دنيا برای من باشد/
هرگز ارزش خوابيدن در آغوش گرم مادر را نخواهد داشت/

شاعر:شعبان نادري رجه سوادکوهي

همسر ابراهيم روزبان ، شه مرديِ دوشِ برار بی یه

پدر و مادر شهید سیدباقر هاشمی کرویی

ارسال نظر

وبسايت روستا مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است و از انتشار نظراتی که حاوی توهین یا بی‌احترامی به اشخاص حقيقي يا حقوقي و موارد مغایر با قوانین كشور باشد معذور است.