سوگنـدهای مازندرانی

كمتر كسي را در روستا ها و حتي شهرهاي مازندران مي توان يافت كه با دعاها، سوگندها و نفرين هاي مازندراني آشنا نباشد. اگر بكار نبرده باشد حتما" به گوشش رسيده است و با اينگونه واژه ها و عبارات، چندان بيگانه نيست. حتي مازندراني هايي كه سال هاي سال در خارج از كشور به سر مي برند با خواندن عبارات زير، يادي از دوران گذشته و شنيدن چنين واژه هايي از زبان پدر، مادر، همسايه و ديگران مي افتند.

الف) دعاهای مازندرانی ( الاهي پير بهووي و...)

ب) سوگندهاي مازندراني ( ارواح مِه مار و...)

ج)نفرین ها هاي مازندراني ( الاهي هر چي بَتجي نرسي و...)

د)احترام هاي مازندراني ( ته گره بومه و...)

در سلسله گفتارهايي به مواردي اينچنيني كه همچنان در فرهنگ مردم مازندران جايگاه خود را حفظ نموده است خواهيم پرداخت. شما نيز اگر مواردي را به ياد داريد براي تكميل اين بخش ذكر نمائيد.

ب) سوگندها

ولّا: به خدا قسم

اِرواح مه گت با: قسم به روح پدر بزرگم

اِرواح مه مار: قسم به روح مادرم

اِرواح مه پی ير: قسم به روح پدرم

اِرواح دادا: قسم به روح پدرم

به این آب روون:قسم به این آب رونده

به این اِفتاب خسّه تن:قسم به آفتاب خسته تن

به این برکت :قسم به این برکت (شامل برنج، نان، گندم، آرد حبوبات(

به این تنگ غروب:سوگند به غروب آفتاب

به این سوی اِفتاب:قسم به نور آفتاب

به این روز عزیز: قسم به روز عزیز. در قدیم منظور روشنایی روز بود که سوگندی زرتشتی بود كه رفته  رفته این سوگند به روزهای خاص و به مناسبت های مذهب شیعه مرتبت شد

به این ماه عزیز: قسم به این ماه عزیز

به جد تو: قسم به جدّ شما

به این سوی چراغ:قسم به نور و روشنایی چراغ

به این ماه چارده:قسم به روشنایی کامل ماه چهارده

به این گرم تَش:قسم به این آتش گرم

به این گرم کَله:به اجاق گرم

به این گرم لَوِه:قسم به دیگ گرم . که اشاره به برکت و غذای درون دیگ و هم گرمای آن که هر دو ماخوذ از معارف زرتشتی است

جانِ مه مار: قسم به جان مادرم

جانِ مه پی ير: قسم به جان پدرم

جانِ مه وَچه: قسم به جان فرزندم

جانِ مه ریکا: قسم به جان پسرم

جانِ مه کیجا: قسم به جان دخترم

 در تکمیل این بخش یاری مان نمایید.

سایر بخش ها هفته آینده درج می گردد.

تهيه و تنظيم: عسكري اميني ايمن آبادي