حاج يحيي فرخي درگذشت/ پیدا شدن پدر پس از 27 سال...

آقای یحیی فرخی حدود 27 سال پیش خانه و خانواده اش را در گرمسار استان سمنان ترک و راهی شهرستان نکا و بابل می شود و چندی بعد به روستای مان  ایمن آباد نقل مکان می کند. اینکه چرا؟ کسی نمی داند. او با نام مستعار طاهر موسوی در روستا سکونت می یابد و به زندگی اش ادامه می دهد.

زنده یاد یحیی فرخی نهم مردادماه 1393 در بیمارستان شهید بهشتی بابل به دیار معبود می شتابد. حدود ده ماه بعد، یعنی 23 اردیبهشت 1394 دیدگاهی در وبسایت روستا در منوی درگذشتگان روستا از سوی شخصی به نام سعید فرخی درج می شود با این عنوان:

با سلام و عرض ادب خدمت مسئول محترم.

می خواستم بدونم در آرامگاه شما شخصی به نام یحیی فرخی دفن است؟ با تشکر

این سئوال با توضیحات مختصر و مفید با ارائه نشانی خبر درج شده در وبسایت روستا در دهم مرداد1393، از سوی مسئول وبسایت پاسخ داده می شود. فردای آنروز، طی درج دیدگاهی دیگر در خبر مورد نظر، شماره تماس خود را نیز اعلام می کنند که طی تماس مسئول وبسایت روستا، اطلاعات کامل در اختیارشان قرار می گیرد.

با صحت و درستی اطلاعات مورد نظر متوجه پیدا شدن حاج یحیی فرخی با نام مستعار طاهر موسوی از سوی خانواده اش بعد از 27 سال می شویم که بسیار برای مان جالب توجه بوده است.

لذا بر آن شدیم تا اطلاعات کاملتری را درباره ایشان و خانواده اش در اختیار شما اهالی محترم قرار دهیم.

با توجه به اینکه از سوی خانواده زنده یاد حاج یحیی فرخی دیدگاه ها و یا کامنت های زیادی به وبسایت روستا ارسال شده است، بر آن شدیم تا خبر وفات آن مرحوم را طی حفظ دیدگاه هایی که طی هفته ی جاری، در وبسایت روستا درج شده است، به تاریخ امروز انتقال دهیم و توضیحات مشروح را در ادامه ی خبر درگذشت ایشان درج نمائیم.

این توضیحات به قلم آقای امیدرضا کریمی ایمنی که همواره طی این مدت و سالیان متمادی از حاج یحیی فرخی، حمایت مادی و معنوی بسیار می نموده است تحریر شده است که از نظر می گذرانیم.

حاج يحيي فرخي درگذشت(10مرداد1393)

همانا بندگان را  به چيزى از قبيل ترس، گرسنگى، كاهشى در اموال، محصولات و جان ها مى ‏آزماييم

و مژده از آنِ كساني است كه صبر پيشه مي كنند.  (سوره بقره/155)

عصر ديروز پنجشنبه نهم مردادماه 1393، حاج يحيي فرخي معروف به طاهر موسوی به دليل ايست قلبي درگذشت.

حاج يحيي فرخي كه خود اهل سمنان است نزديك به 27سال است كه در روستاي ايمن آباد زندگي ميكرد. ايشان كه خود سازنده ي انواع گياهان دارويي بوده است به نوعي به عنوان عطار نيز از ايشان نام مي بردند.

زنده ياد حاج يحيي فرخي به عنوان دعا نويس نيز در خانه ي استيجاري اش در روستا( منزل مرحوم حيدرقلي حيدري) فعاليت مي نمود كه در مجموع اغلب مشتريانش افراد غير بومي روستا بودند.

ايشان كه عصر ديروز با مشكل ناراحتي قلبي مواجه مي شود با حضور اورژانس 115 به مركز بهداشت روستا منتقل مي شود و به دليل وخيم بودن وضعيت قلبي اش به بيمارستان شهيد بهشتي بابل انتقال مي يابد و ساعتي بعد دار فاني را وداع مي گويد.

پيكر ايشان در حضور اندك جمعيت و حاضران در مراسم تشييع ايشان، در روستا تشييع مي شود و در آرامگاه روستاي ايمن آباد به خاك سپرده مي شود.

مراسم ختمي نيز به مناسبت درگذشت ايشان كه به عنوان مهمان اهالي روستا نيز مطرح مي شود، امشب بعد از نماز مغرب و عشا در مسجد صاحب الزمان(عج) روستاي ايمن آباد برگزار مي گردد.

 منزل حیدرقلی حیدری، محل سکونت زنده یاد فرخی

از طرف اهالي روستاي ايمن آباد و كروكلا

به خانواده، دوستان و آشنايان ايشان در روستا و زادگاهش، تسليت مي گوئيم.

به روز مرگ چو تابوت من روان باشد                       گمان مبر که مرا درد این جهان باشد

برای من  مگِری و مگو: دریـغ  دریـغ                        به دام  دیـو در اُفتی، دریـغ  آن باشد

                                               حضرت مولوي

و اما متن ارسالی آقای امیدرضا کریمی ایمنی:

بسم الله الرحمن الرحیم

لیس شیء من الاعمال عندالله عزوجل بعدالفرائض افضل من اذخال السرور علی المومن

بعد از انجام واجبات، کاری بهتر از ایجاد خوشحالی برای مومن نزد خداوند بزرگ نیست. (امام رضا)

زنده یاد یحیی فرخی متولد سال 1307 از شهر ارادان از توابع شهرستان گرمسار در استان سمنان می باشد. ایشان در طول زندگی سراسر معنوی خود همیشه به کسب و فراگیری علم می کوشید. او به زبان های انگلیسی و عربی نیز تسلط نسبی داشت.

زنده یاد فرخی معاش خود را از طریق معماری و نقاشی ساختمان می گذراند. آنقدر در کارش استادانه عمل می کرد که برای نقاشی به دربار شاهنشاهی هم راه یافت.

مردم از شهرستان های مختلف برای سپردن خانه هایشان به ایشان تا حدود 4 ماه نیز به نوبت می نشستند. این کار روزمره ی او بود و فرزندش دادفر فرخی نیز همراه پدر به کار نقاشی مبادرت می ورزید، تا اینکه یکی از همسایه ها پیشنهاد راه اندازی گاوداری به او می دهد که سود بسیار بیشتر و بهتری دارد. ایشان می پذیرد و در این کار مشغول فعالیت می شود و چون تخصصی در این رشته نداشت، گاوهای بیمار به او فروخته می شود و پس از مدتی با محاسبات دقیق دفاتر مالی متوجه می شود بدهی قابل توجهی دارد و به نوعی کارش به ورشکستگی رسیده است.

او جهت اینکه بتواند بدهی خود را بپردازد، به شغل اصلی خود مبادرت می ورزد و با سفر به شهرهای مختلف و نقاشی خانه های مردم، سعی در جبران خسارت و پرداخت بدهی خود می کند.

او در سال1367 از خانه خارج می شود تا بتواند کار کند و بدهی خود را بپردازد. لذا از خانه و خانواده اش دور می شود. یحیی فرخی که درآمدش چندان نمی تواند بدهی اش را صاف کند، از روی شرمندگی قدرت و توان بازگشت به خانه اش را از دست می دهد.

ایشان طی زندگی با همسر تلاشگر و دلسوزش، دارای 8 فرزند( 3پسر و 5دختر) می شود، که وقتی همسرش از آمدن شوهر نا امید می شود، کمر همت می بندد و به کارگری در خانه های مردم مشغول می شود و تمام فرزندان را به سرانجام می رساند.

 طی 27 سال دوری پدر از خانواده، با تلاش مادر، فرزندان، تحصیلات دانشگاهی را نیز پشت سر می گذارند و برای خود تشکیل خانواده داده و مستقل می شوند و در در مجموع زندگی موفقی دارند.

اما از آن طرف حاج یحیی از ابتدای ورود به مازندران، در شهرستان نکا، ساکن می شود و چون در زمینه ی ساخت گیاهان دارویی و طب سنتی مهارت داشت، به درمان بیماران به این شیوه ی سنتی می کوشد.

حاج یحیی فرخی طی رفت و آمد از نکا به بابل، و دوستی که در یکی از قصابی های بابل داشت، با فرزند ارشد زنده یاد علی اصغر مهدی پور لاله آبادی (پدر بهداشت و درمان روستا و بخش لاله آباد) بنام ابوالقاسم، که در قصابی کار می کرد آشنا می شود و به روستای ایمن آباد مهاجرت می کند.

ایشان حدود دو سال در منزل ابوالقاسم زندگی کرد و بعد از آن به منزل رمضان ابراهیمی رفت و یک سالی را در آنجا به سر می برد. سپس به روستای هلال کلا (تاجرو پشت) نقل مکان می کند و یکسالی را در منزل اسماعیل اکبرزاده( داماد زنده یاد علی سیاحی) گذران عمر می کند.

حاج یحیی فرخی یکسال بعد  به ایمن آباد باز می گردد و در مغازه ی کوچک علی اصغر مهدی پور که اتاق تزریقات قدیمی و خاطره انگیز آن مرحوم برای مردم بود، به مدت 15سال اقدام به درمان سنتی و دارویی مردم روستا و روستاهای مجاور می کند.

او که آنجا را برای کارش کوچک می بیند، مغازه مرحوم حاج سیدمحمود حسینی را اجاره می کند و حدود یک سال به کارش در این مکان ادامه می دهد تا اینکه خانه ی مرحوم حیدرقلی حیدری را اجاره نموده و به آنجا نقل مکان می کند.

حاج یحیی در منزل مرحوم حیدری به دعا نویسی مشغول می شود. چون ایشان بسیار اهل مطالعه بود و اکثر مطالعات وی در زمینه ی علم پزشکی سنتی، داروسازی و مطالعات عرفانی بود. طبع شعر خوبی داشت و اشعارش اکثرا" مناجات با خدا بود. عارف مسلک بود. خداباوری و اعتقاد و باور فراوان او به ائمه اطهار(ع)، رابطه اش را برای ارتباط بهتر با خدایش بیشتر و بهتر می نمود و همواره به راز و نیاز و ذکر خداوند مشغول بود.

او در اواخر عمرش بسیار دلتنگ همسر و فرزندانش شده بود و اکثر دعاهای وی عاقبت به خیری آنها بود. اینکه روی بازگشت به خانه اش را نداشت بحث جداگانه ای دارد اما همین دوری از خانواده، سخت او را از ناحیه جسمی و روانی بیمار کرده بود.

این مرد در طول چند سالی که بنده یعنی امیدرضا کریمی، افتخار آشنایی با وی را پیدا کرده بودم هرچند به گل و گیاه علاقه ی فراوان داشت،  اما حتا برای یکبار هم که شده خنده ی او را ندیدم.

زنده یاد فرخی در طول این چند سال فکر می کنم حتی یک رکعت نماز از او فوت نشده بود و با وجود کسالت و بیماری و کهولت سن، در ماه مبارک رمضان که در آستانه ی آن هستیم، روزه می گرفت.

در آخرین سال های عمرش مرتب از خانواده یاد می کرد، غم عجیبی داشت. با آن همه رازی که در سینه داشت اواخر عمرش این مهم را ابراز می کرد، در صورتی که هیچ دوست نداشت کسی را ناراحت نماید. هرچند در وجدان بیدارش، ایجاد ناراحتی خانواده اش را از جهاتی میشد حس کرد.

همیشه از خدا طلب مرگ می کرد. ایشان هم درد معده داشت و فتق اش هم بیرون زده بود و همیشه بیمار بود. چون شناسنامه نداشت، دفترچه بیمه هم نداشت و هزینه سنگین درمان بیماری خارج از توانش بود. تا اینکه این حقیر چند بار به او پیشنهاد دادم می توانم برای درمانت اقدام نمایم و یا تو را به خانواده ات برسانم و حتی حمل بر خودستایی هم نشود به او گفتم که بدهی ات را پرداخت می کنیم. ولی ایشان شرم حضور داشت.

از این سوی ایشان با این دیدگاه و از دیگر سوی، خانواده همچنان چشم به راه که شاید پدر خانواده روزی از در خانه پای به خانه گذارد.

ولی این مهم محقق نشد. حاج یحیی فرخی پس از 27 سال دوری از خانواده در غربت به دیار حق می شتابد و مراسم آئینی و سنتی شستشو، کفن نمودن و تدفین او، توسط اهالی روستا انجام می شود و با مراسم ختمی از سوی تعدادی از اهالی، دفتر زندگی اش پس از 86 سال بسته می شود.

اینجاست که اهمیت تکنولوژی و فضای مجازی در وبسایت روستا نمود می یابد، که با درج خبر " حاج یحیی فرخی درگذشت " چشم انتظاری طایفه ای را پایان می بخشد.

از آنجایی که این خانواده کجاها که به دنبال پدر نرفته بودند، اما یک روز در حال جستجو در بین فوت شدگان در فضای مجازی و وبسایت های مختلف، اسم پدرشان را با پاسخ مسئول وبسایت روستا به سئوالشان که آیا شخصی به نام یحیی فرخی در آرامگاه روستایتان مدفون است؟ یافتند و خرسند از یافتن پدر بعد از 27سال و غمگین از اینکه باید بجای زیارت و دیدار پدر به زیارت مزارش در یکی از روستاهای بخش لاله آباد بابل در شمال ایران بروند.

با توجه به آگاهی آقای امینی از روابط صمیمانه اینحقیر با مرحوم فرخی، شماره ام را به فرزند دومش یعنی آقای مهندس دادفر فرخی می دهد و طی تماس تلفنی ایشان با بنده، طی دعوت ایشان و خانواده ی محترم شان به روستا در جریان کل قضایا قرار گرفتند و با پدرشان نیز در کنار مزارش دیدار نمودند.

لحظه ی دیدار پس از گذشت حدود سی سال بی خبری، لحظه ای دشوار و غیر قابل توصیف است. فقط می توانم مشاهداتم را تعریف نمایم:

پسر حاج یحیی یعنی دادفر، کنار قبر پدر زانو زد و با دیدگانی پر از اشک در حال گفتگو با پدر می شود. نوه ی حاج یحیی بر روی مزار پدربزرگ دراز می کشد و ...

آن لحظه از خدا می خواهم به حرمت برگزیده ات یعنی محمد ابن عبدالله و به حرمت خاندان رسول الله، انتظار همه ی منتظران را پایان بخش. هیچ خانواده ای از هم دور و هیچ چشم براهی گریان نشود.

حاج یحیی فرخی دست نوشته های زیادی دارد. چند اثر از ایشان به یادگار مانده و یک کتاب که خودش نوشت که بعد از ساخت کتابخانه ی روستا که در مورد بیماری ها و درمان آن به شیوه طب سنتی می باشد وقف و اهدا می گردد.

اینجانب از طرف خودم و خانواده ام و اهالی محترم ایمن آباد به خانواده ی داغدار زنده یاد حاج یحیی فرخی تسلیت عرض می کنم و امیدوارم ما را در غم خود شریک بدانند و اگر کوتاهی نسبت به این مهمان روستا، از سوی بنده و یا شخص دیگری صورت پذیرفت، عذر خواهی می نمایم.

در خاتمه خانواده ی مرحوم فرخی از کلیه ی کسانی که در حق این پدر زحمت کشیدند و به نوعی در مراسم این پدر شرکت کردند و ابراز همدردی نمودند، صمیمانه قدردانی نمودند.

امیدرضا کریمی

29 اردیبهشت1394

روح این پدر گرامی روستا، شاد و يادش گرامي باد.

بخوانیم الفاتحه مع الصلوات

  تهیه و تنظیم: امیدرضا کریمی ایمنی(نوه حاج علی)