به ياد هشتمين ستاره ي فروزان روستا

 
درود و سلام و صلوات بر روح بلند همه شهيدان راه حق و حقيقت، از جمله شهداي هشت سال دفاع مقدس و  15 شهيد سربلند روستايمان ايمن آباد و كروكلا.

يادمان نرود يادي كنيم از شهداي گرانقدر روستاي مان، به ياد ارزش هاي بجا مانده از اين ستارگان خاك. ستارگاني كه در خاكند اما همچنان مي درخشند و ياد و خاطره شان در انديشه ها و قلب هاي من وُ شما و تمامي اهالي روستاي مان زنده و ماناست.

شما نيز اگر خاطرات، دست نوشته، عكس، ابزار و و يا وسايلي از آنان حتي به امانت داريد مي توانيد در اختيار بگذاريد تا در آينده اي نزديك در موزه ي كوچك دفاع مقدس روستا نگهداري و حفظ شود.

 امروز اول مردادماه، مصادف است با سالروز شهادت هشتمين شهيد روستاي مان ايمن آباد و كروكلا، كه در سال 1365 و در سن 18 سالگي به شهادت رسيد.

شهيدي كه به همراه پدر دوره آموزشي را مي گذراند و با هم عازم جبهه مي شود.

شهيدي كه توسط پدر و مادرش، تشييع و به خاك سپرده مي شود.

شهيد سيد علي  هاشمي كرويي متولد سال 1347 از روستاي بالاكروكلاي بابل مي باشد.

پدرش آيت اله و مادرش كلثوم اميري اندي نام دارد. علي هاشمي فرزند چهارم خانواده است با 9 برادر و خواهر. علي هاشمي با به دنيا آمدنش روزي و بركت را ارزاني خانواده و مردم منطقه مي كند.  در سال1347 خشكسالي در منطقه حاكم بوده است آنهم در فصل گرماي تابستان، شرايط اقتصادي چندان مناسب نبود و كودكي در بالاكروكلاي بابل به دنيا مي آيد كه نامش را علي مي گذارند.

پدربزرگش عنوان مي كند كه ما چيزي براي خوردن نداريم چه موقع به دنيا آمدنش بود. فرداي آنروز بارندگي آغاز مي شود و زمين هاي منطقه سيراب مي گردد.

آنگونه كه پدرش مي گويد در گهواره ي چوبي، بندها را با جنب و جوش باز مي كرد و از گهواره بيرون مي آمد.

علي در خانواده مذهبي اش با تمامي مشكلات اقتصادي رشد مي كند و بزرگ مي شود. در عين بازيگوشي شيطنت كودكانه بسيار از پدر و مادر حرف شنوي داشت.

ايشان دوره ابتدايي را در دبستان سپاه دانش امين آباد طي مي كند آنهم نيمه كاره، به خاطر مشكلات اقتصادي.  پدرش او را به دبستان روستاي داودكلا مي فرستد تا ادامه تحصيل دهد. پس از سال دوم ابتدايي از مدرسه بيرون مي آيد و به كمك پدر در كار كشاورزي مي پردازد.

پس از يك دوره كوتاه به اصرار پدرش به دبستان سپاه دانش امين آباد بر مي گردد اما چندان علاقه اي به تحصيل نشان نمي دهد و سال پنجم دبستان را نيز نيمه كاره رها مي كند.

شهيد علي هاشمي به آموزش فعاليت هاي فني مي پردازد و به شاگردي در رشته اتاقسازي خودروي ميني بوس در بابل مي رود، به دليل علاقه و دقت در كار، پس از سه ماه در كارش مهارت خاصي مي يابد.

بسيار متديِّن بود، لذا وقتي متوجه مي شود صاحبكارش مسائل شرعي را رعايت نمي كند و به خوردن مشروبات الكلي مي پردازد، دست از كار مي كشد.

ايشان مكانيكي خودرو، جلوبندي سازي و جوشكاري را بطور كامل مي آموزد. در روستاي ايمن آباد مغازه اي  اجاره مي كند و مشغول كار جوشكاري مي شود.

 شهيد علي هاشمي و برادرش در حياط خانه ي پدري _ 1364

پس از پيروزي انقلاب به همراه پدر عضو بسيج روستا مي شود. پدرش آيت اله هاشمي و محمد طاهري از مسن ترين اعضاي بسيج منطقه و حومه ي بابل محسوب مي شوند.

سيد علي هاشمي به همراه پدر، دوره آموزش مسائل عقيدتي_سياسي را در قصر بابل (دانشگاه علوم پزشكي فعلي) و پادگان آموزشي وليك، پشت سر مي گذارند. علي بسيار شيطنت مي كرد و به قول خودش براي تقويت روحيه خود و ديگران به شوخي با آن ها مي پردازد كه از سوي فرمانده تنبيه نيز مي شود.

  پدرش آيت اله براي رفتن به جبهه اقدام مي كند كه سيد علي نيز در محل ثبت نام حاضر مي شود. پدر پسر را منع مي كند اما پسر نمي پذيرد. پدر كهولت سنش را مطرح مي كند كه شايد چندسال ديگر توان رفتن به جبهه را نداشته باشد از طرفي پسر ديگرش عباس (برادر بزرگتر علي) نيز در جبهه به سر مي برد اين بود كه پسر را قانع مي كند تا در خانه پيش مادرش بماند. و به او قول مي دهد   كه با برگشتنش او مي تواند در جبهه حاضر شود.

آيت اله از همسرش امضا مي گيرد و راهي منطقه مي شود و در بخش بازسازي منطقه جنوب به فعاليت مي پردازد.

پس از مدتي كه پدر باز مي گردد پسر در سال 1363 راهي خدمت سربازي مي شود كه تا آمدن برادرش عباس كه سه ماه از خدمتش مانده بود صبر مي كند.

خدمت 24 ماهه علي به پايان مي رسد و براي تصفيه حساب به جبهه مي رود كه پدرش حس عجيبي پيدا مي كند و نگران مي شود به همين دليل مانع مي شود كه پسر بماند و خودش براي دريافت  گواهي پايان خدمتش اقدام كند كه علي نمي پذيرد.

او يعني سيد علي جواب قانع كننده اي به پدر مي دهد، علي رو به پدر مي كند و مي گويد:

حال حاضر من، مثل  صحراي كربلاست و نبايد حسين را تنها گذاشت كار را بايد خودم تمام كنم. از طرفي عملياتي در راه است كه بعد از آن بر مي گردم.

سيد علي هاشمي خوابي را كه ديده براي مادرش تعريف مي كند و اينكه به شهادت مي رسد و دوباره زنده مي شود و به حيات خود ادامه مي دهد، مادرش نگران مي شود و او را در آغوش مي گيرد و با او خدا حافظي مي كند.

علي سپس راهي جبهه مي شود و  كمتر از يكماه نمي گذرد كه در جزيره مجنون در تاريخ 1365/5/01 و در سن 18 سالگي به شهادت مي رسد و خبرش به خانواده مي رسد.

آنگونه كه پدرش سيد آيت اله هاشمي مي گويد، مادرش با شنيدن خبر شهادت فرزندش خدا را شكر مي گويد و افتخار مي كند كه فرزندش جانش را بر اثر تصادف يا افتادن از بلندي يا مواردي ديگر از دست نداده است بلكه شهيد شده است و براي حفظ اسلام، حفظ ناموس و كشورش،  جان شيرينش را، فدا كرده است.

اين قدرت بالاي ايمان مادرش و سربلندي از اين رخداد براي پسرش او را برآن مي دارد تا به همراه شوهرش آيت اله يعني پدر شهيد سيد علي هاشمي كرويي، دو نفره پيكر پاك فرزندشان را به خاك بسپارند.

شهيد سيد علي هاشمي كرويي پس از تشييع پيكر پاكش بر فراز دستان مردم قدرشناس شهرستان بابل و روستاي ايمن آباد و كروكلا در آرامگاه بالاكروكلا(قاضي محله) توسط  پدر و مادر با ايمانش به خاك سپرده مي شود.

از اين شهيد بزرگوار وصيت نامه اي به يادگار نمانده است.

درود بر مادران نمونه و با ايماني چون كلثوم اميري اندي كه با اين قدرت بالاي ايمان همانند مادر شهيد قرباني، به اين امر مهم اهتمام مي ورزد و نمونه اي است از مادران نمونه ي شهيد كشورمان ايران كه مي تواند سرمشقي باشد براي دختران و زنان روستا و كشورش.

مادر شهيد سيد علي هاشمي كرويي نيز بر اثر بيماري كه ساليان سال آرامش را از او مي ستاند، در عيد قربان سال 1391 بابر با پنجم آبانماه، به ملكوت اعلي مي پيوندد.

روحش شاد و يادش مانا

يادمان باشد فراموششان نكنيم

آرامش ديروز و امروز ما، حاصل جانفشاني شهيدان است.