حاج سيد مصطفي ارشادي در بستر بيماري

يادمان نرفته است وقتي در دهه 1340 تا چند ماه پيش وارد مغازه شان مي شديم حس خاصي به ما دست مي داد، بوي عطري خاص كه به نوعي از لوزام و وسايل موجود در آن به مشام مي رسيد. از انواع پارچه هاي رنگارنگ گرفته تا پارچه سفيدرنگ كفن ميّت، از انواع گياهان دارويي و دم كردني گرفته تا تخم انواع گياهاني كه مادران ما در باغچه حياط خانه مان مي كاشتند. از شِكر و روغن گرفته تا دفتر و مداد و پاك كن و كيف و كفش و چكمه و هر چه تصوّر مي شد (بويژه در دهه 40 و 50) در اين مغازه پيدا مي شد. ديگر نيازي به رفتن به شهر نبود. هم در هزينه صرفه جويي مي شد و هم در زمان.

هر ساعت از شبانه روز نيز، خداي نكرده يكي از بستگان مان در روستا، به مرگ سلام مي داد نگران كفن وُ دفن و تهيه وسايل آن نبوديم. از كفن و كافور گرفته تا مراسم شستشو و كفن وُ دفن ميّت و نماز و تلقين او، همه و همه انجام مي شد. 

دو دوست و يار قديمي كه پس از گذشت بيش از پنجاه سال شراكت شان، در سيستم مغازه داري و خريد اجناس و فروش آن در ارتباط با مشتري، حتي يكبار هم كه شده، اختلافي حتي لفظي ميان شان در نگرفت و اين خود الگويي مي تواند باشد براي آناني كه دستي در شراكت دارند يا قصد آن.

زنده ياد حاج سيد مختار حسيني ايمني(ره) و حاج سيد مصطفي ارشادي، دو عزيزي كه همه ي ما به نوعي خواسته يا ناخواسته مديون زحمات آنانيم.

خدا بيامرزد حاج مختار را كه پس از مرگش حاج مصطفي تنها شد و وقتي وسايل مغازه نيز جمع آوري شد و پس از چهل سال شراكت با او تسویه حساب، نگراني اش بيشتر شد و غم سنگيني در سينه اش نشست. او خانه نشين شد و آرامشش بر هم شد، ياد آن دوران كه مي كند بغض گلويش را مي گيرد، بروز نمي دهد اما لرزش صدايش و حركت نگاهش نشان از حكايت آن  و  اين دوران دارد. بهرحال هر آغازي را پاياني بوده، هست و خواهد بود.

بيماري به سراغش مي آيد و درد، پای او را مي آزارد. به همراه يكي از دوستان به عيادتش رفتيم با همه درد و رنجي كه از پا داشت به رسم ادب تلاش نمود كه بلند شود سريع به كنارش رفتيم تا فرصت بلند شدن را از او بگيريم تا مبادا رنجش افزون شود.

همچون گذشته احترام خاصي نمود و بسيار خوشحال از اينكه مردم و اهالي روستا به عيادتش مي آيند. خبري از لبخند سابق كه از عمق وجودش بر لب داشت نبود. مثل اينكه درد و رنجش كم نيست. او داراي 5 فرزند( 4 پسر و يك دختر)، 12 نوه و يك نتيجه است.

عيادت را بسيار مي  پسندد و سفارش مي كند حتما" كسي كه زمين گير  مي شود به عيادت نياز دارد تا از تنهايي به در آيد، روحيه بگيرد و شادمان شود و احساس كند همچنان براي مردم ارزش دارد. يادمان نرود ... مبادا تا زنده ايم فراموش شويم.

  سيد مصطفي متولد سال 1310 هجري شمسي از روستاي ايمن آباد بابل مي باشد.

پدرش حجت الاسلام والمسلمين سيد مرتضي ارشادي(ره) از علما و شخصيت هاي ديني آنزمان بود كه در نجف اشرف هم حجره مرجع بزرگ تقليد حضرت آيت اله حاج ميرزا هاشم آملي لاريجاني(ره) بود.

اولين زن سيد مرتضي اهل نجف بود كه با يك دختر شش ماهه به نام خانم، وارد ايران مي شود و به روستاي ايمن آباد مي آيد. حسن و احمد ديگر فرزندان همسر اول سيد مرتضي هستند.

پس از فوت همسر اول، سيد مرتضي با زينب خاتون مجيدي ازدواج مي كند كه مصطفي پس از زهرا، دومين فرزند از اين مادر به حساب مي آيد.

سيد مصطفي در سن دو سالگي مادرش زينب خاتون را از دست مي دهد. سپس پدرش سيد مرتضي با خانمي از روستاي حمزه كلاي شش پل كه داراي دختري نيز بوده است ازدواج مي كند كه با گذشت زمان سر ناسازگاري با سيد مصطفي مي گيرد.

سيد مصطفي در سن 6 سالگي به بابل مي رود و نزد كربلايي هدايت مجيدي پدربزرگ مادري اش كه كفّاش پرهيزگار و خوش قلبي بود، قرآن و كفّاشي را مي آموزد.

پس از مدتي به عنوان شاگرد بقال در بابل مشغول مي شود. سپس چند سالي را نزد شخصي ديگر به نام مهدي فخرايي شهميرزادي كه در ايمن آباد سكونت داشت به عنوان  شاگرد بزاز در بابل مشغول به كار مي شود. در سال 1324 يعني در سن 14 سالگي به روستا مي آيد و در 6 خويز از زمين زراعي سيد ابراهيم حسيني ايمني به كشاورزي مي پردازد.

 در سن 17 سالگي با تنها فرزند سيد ابراهيم حسيني ايمني(ره) و سيد گلدسته هاشمي كرويي(ره) يعني سيده جهان ازدواج مي كند و همچنان با كار در زمين شاليزاري پدر زنش گذران زندگي مي كند. پس از مرگ پدر زن و مادر زنش تمامي مراسم كفن وُ دفن و ختم را به عنوان وظيفه مي داند و خودش انجام مي دهد.

سال 1337 ،حاج مصطفي، همسر و دو فرزندش در سفر به مشهد مقدس

در سال 1341 كه همچنان كار زيرسازي و احداث جاده جديد آمل به بابل در حال انجام بود، حاج مختار حسيني(ره) اقدام به افتتاح مغازه اي در روستا مي كند كه به سفارش همسرش معصومه جليلي(ره)، به حاج مصطفي ارشادي پيشنهاد شراكت مي دهد و او مي پذيرد. اين شراكت تا دو ماه قبل از مرگ حاج مختار يعني دي ماه 1392 به مدت 51 سال ادامه مي يابد.

حاج مصطفي و حاج مختار 51 سال، با هم ، در مغازه را مي گشودند و قبل از اذان مغرب با هم در مغازه را مي بستند و پس از اقامه نماز در مسجد جامع روستا، براي استراحت به منزل مي رفتند.

حاج مصطفي كه حدود 15 سالي كوچكتر از حاج مختار بود سكوت و احترام به بزرگتر را مهمترين عامل دوام شراكت مي داند. حاج مختار جداي از كار كشاورزي، چند سالي كدخداي ده بود دغدغه اش رسيدگي به كار مردم روستا و كار در شاليزارها و مزارع كشاورزي اش بود.

حاج مصطفي مي گويد: با اينكه بيشتر كارهاي مغازه را خودم انجام مي دادم و بيشتر وقتها خريد و فروش كالاها و اداره مغازه بر عهده من بود، هيچگاه حرفي مبني بر منيّت بر زبان نمي آوردم. سرمايه دو به يك بود و سودش هم همچنين.

بسيار دوست مي داشت تا مغازه پا برجا مي بود تا باقي عمرش را به اين شكل سپري مي نمود و از اين بابت ابراز ناراحتي مي كند. 51 سال كم نيست، عمر يك انسان است. براي حاج مختار از خداوند طلب آمرزش و آرامش مي كند و يادش را گرامي مي دارد و مي گويد زحمت زيادي كشيد.

حاج مصطفي از همسرمرحومش سيده جهان كه در سال 1385 به رحمت خدا مي رود، به نيكي ياد مي كند و زندگي اش را مرهون زحمات او مي داند. دو سال پس از مرگ همسرش، به دليل تنهايي همسري از آمل بر مي گزيند و روزگار را سپري مي كند.

او از صداي خوبي برخوردار است. او از جمله ي دعا خوانان و سحري خوانان روستا به شمار مي رفت. نماز براي ميّت و تلقين ميّت از جمله كارهاي جانبي اوست كه هيچگاه بابت اين كار، حق الزحمه اي دريافت ننمود.

از مرگ هراسي ندارد اما از اينكه روزي كارهاي شخصي اش را ديگران انجام دهند و به قول اهالي روستا دستِش شود بسيار نگران است. مي گويد: "هميشه در نماز و دعاهايم از خداوند درخواست مرگِ راحت مي كنم.

از شش سالگي به نماز مي ايستد و هيچگاه نمازش را ترك نكرد. به ياد ندارد شبي قبل از نماز، دعا و قرائت قرآن دست به غذا برده باشد.

مكان دفنش را محوطه مسجد جامع بيان مي كند و اينكه كنار مادر و مادربزرگش دفن شود. انتظارش اينست كه مردم پاي جنازه اش براي تشييع حاضر شوند. اما اگر مراسم ختمي گرفته نشد چندان مهم نيست.

اهالي روستا را به خدا مي سپارد و از خداوند مي خواهد همه رفتگان روستا را بيامرزد و آناني كه زنده اند تا آمرزيده نشدند از دنيا رخت بر نبندند.

از اهالي مي خواهد اگر آزارش ناخواسته به كسي رسيده است حلالش كنند و اگر به كسي بدهكار است به او مراجعه كنند.

از خداوند مي خواهد به حق 5 تن آل عبا در مسير درست حركت كنيم(شِه مرز سر دواشيم)، همسايه و مردم آزاري نكنيم، غيبت و پشت سر گويي نكنيم  و لقمه حلال را كه مهمترين نكته در زنگي سالم و عاقبت به خيري مي باشد، هيچگاه فراموش نكنيم.

خداوند حاج سيد مصطفي ارشادي را در پناه خودش سلامت نگه دارد

و عمر باعزت به او عنايت فرمايد.

 با سپاس فراوان از: آقاي حسينعلي اصغرنيا ايمني

    تهيه و تنظيم خبر: عسكري اميني ايمن آبادي