ضرب‌المثل‌های مازندرانی(پ)
ضرب المثل گونه‌ای از بیان است که معمولا" تاریخچه و داستانی پندآموز در پس بعضی از آن ها نهفته‌است. بسیاری از این داستان‌ها از یاد رفته، و پیشینه ي برخی از امثال بر بعضی از مردم روشن نیست، با این‌حال در سخن بکار می‌رود.
در روستايمان ايمن آباد و كروكلا نيز ضرب المثل هاي فراواني را مردم به كار مي بردند كه امروزه بسيار در صحبت ها و گفتگوهاي روزانه كمتر شده است. اين ضرب المثل ها را بيشتر، افراد پا به سن گذاشته بكار مي برند.
در اين بخش مروري داريم بر تعدادي از ضرب المثل هاي مازندراني كه با حرف " ب " شروع مي شود و در روستايمان رايج بوده است و همچنان نيز كاربرد دارد.
حرف پ
پیش دکتی، پشت سر ره هم هارش
جلو که افتادی به پشت سرت نیز نگاهی بنداز.
اگر به مال و مقامی رسیدی به افراد زیر دست خود نیز گوشه چشمی داشته باش
پلا احمدِشه فاتح ممدِ
پلوی احمد را می خوری وبرای محمد فاتحه می خوانی!
از کسی که به تو نیکی کرد تشکر نمیکنی ولی از دیگری تشکر می کنی.
پرزو كَش
كسي كه مايعات را از صافي عبور مي دهد.
اين ضرب المثل درباره افراد چاپلوس و متملق به كار مي رود.
پر کنگِ شلوار خشتک ندارنه وچه باد کنّه
شلوار پدرش کهنه و پاره است فرزندش تکبر می کند!
فرزندی که پدرش فقیر باشد ولی با این حال افاده داشته باشد.
پلنگ و بامشی، دایی و خِرزانه
پلنگ و گربه، دایی و خواهر زاده اند.
این مثل را در مورد افرادی که از یک قماشند به کار می برند. (سگ زرد برادر شغال)
پسرزن تعريف ره، شي مار ونه هكنه
تعريف عروس را بايد از دهان مادرشوهر شنيد.
هنگامي كه كسي از خود تعريف كند، اين ضرب المثل را بكار مي برند.
پسرزن نيي، خواني شيرمار بهو وي؟
عروس نشده مي خواهي مادرشوهر شوي؟
مراحل پيشرفت را بايد پله پله گذراند. "شاگردي كن، كنون كه استاد نه اي"
پسته ي بی مغز، دهون واز هکنه، رسوا بونه
هنگامی که پسته سربسته ي بدون مغز را باز کنی رسوا می شود.
کسی که نسنجیده سخنی بگوید و خود را رسوا نماید.
پشیل، کد خدا بئیه
پشیل (آبدزدک شالیزار) کدخدا شد.
فرد بی تجربه و بی لیاقتی به پست مهمی برسد.
پتک پِتک زنّه راه شونه
با ناز و کرشمه راه می رود. با احتياط قدم بر مي دارد.
كساني كه بيش از حد، احتياط كار هستند.
پَنش تا انگوس ، كِتاه بِلند دارنه.
انسان ها از نظر ويژگي هاي اخلاقي و رفتاري با هم متفاوتند و مساوي نيستند.
پَنش تا انگوس ، هر كدوم ره كه بوُريني درد دارنه.
اين ضرب المثل موقعي بكار مي رود كه از انساني بپرسند كدام فرزندت را بيشتر دوست داري.
پنج شنبه، نون و خرما در کمبی، تا امه مرده جه برسه
پنجشنبه نان و خرما بیرون می‌‌دهیم تا ثوابش به مرده ي ما برسد.
پول دارني، رو دارني
اگر پول داشته باشي سربلند هستي.
پیرِ گویِ اشکمه
شكمي همانند شكم گاو پير دارد.
کنایه از کسی که همه چیز را می داند و با تجربه است.
پياز ، سير ره گنه ، تو چنده بد بويي
كنايه از كساني است كه عيب خود را نمي بينند و از ديگران عيب جويي مي كنند.
پيش از آخوند، منبر نشو
كنايه از افرادي كه در سخن گفتن بخواهند از ديگري پيشي بگيرند.
پيش خواخرآ، پِشتِ سر كافر
كنايه از افرادي كه دو رو هستند.
پيله كاي ماس ، ونه تن دماس.
كنايه از كسي كه مثل كنه به آدم مي چسبد.
دمبالتر، ضرب المثل هايي كه حرف " ت " جا شروع بونه ره ايارمي.
شما برارا و خواخراي روستا هم تونني، ضرب المثل هايي كه شه دونني يا شمه پِر و مار بلد هسنه ره، ديدگاه دله بنويسين تا بقيه اهالي هم بخونن.
منابع: وبسايت هاي مختلف
درباره روستا
