جملات كوتاه دكتر علي شریعتی درباره امام حسین(ع)
علی شریعتی مزینانی، مشهور به دکتر علی شریعتی نویسنده، جامعهشناس، تاریخشناس، پژوهشگر دینی و اهل روستاي كاهك سبزوار ايران است. ايشان از مبارزان و فعالان مذهبی و سیاسی و از نظریهپردازان انقلاب اسلامی ایران بود، که در سن 44 سالگی در انگلستان درگذشت و هم اکنون آرامگاه وی در مکانی نزديك مقبره حضرت زينب كبري در شهر دمشق سوريه است.
جملات ارزشمندي از ايشان، درباره امام حسين(ع) و قيام جاويدش برگزيديم كه پيشكش مخاطبان و اهالي روستاي ايمن آباد و كروكلا مي كنيم.
در عجبم از مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی میکنند اما برای حسینی که آزاده زندگی کرد٬ میگریند.
حسین بیشتر از آب تشنه ی لبیک بود. افسوس که به جای افکارش، زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند.
اگر در جامعه ای فقط یک حسین و یا چند ابوذر داشته باشیم هم زندگی خواهیم داشت، هم آزادی، هم فکر و هم علم خواهیم داشت و هم محبت، هم قدرت و سرسختی خواهیم داشت و هم دشمن شکنی و هم عشق به خدا...
آنان که رفتند، کاری حسینی کردند. آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند، وگرنه یزیدی اند.
از كودك حسین(ع) گرفته تا برادرش، و از خودش تا غلامش، و از آن قاری قرآن تا آن معلم اطفال كوفه، تا آن مؤذن، تا آن مرد خویشاوند یا بیگانه، و تا آن مرد اشرافی و بزرگ و باحیثیت در جامعه خود و تا آن مرد عاری از همه فخرهای اجتماعی، همه برادرانه در برابر شهادت ایستادند تا به همه مردان، زنان، كودكان و همه پیران و جوانانِ همیشه ي تاریخ بیاموزند كه باید چگونه زندگی كنند.
این كه حسین (ع) فریاد میزند: آیا كسی هست كه مرا یاری كند و انتقام كشد؟» «هل من ناصر ینصرنی؟» مگر نمی داند كه كسی نیست كه او را یاری كند و انتقام گیرد؟ این سؤال، سؤال از تاریخ فردای بشری است و این پرسش از آینده است و از همه ماست.
حسین(ع) زنده جاویدی است كه هر سال، دوباره شهید می شود و همگان را به یاری جبهه حق زمان خود، دعوت می كند.
حسین (ع) یك درس، بزرگتر ازشهادتش به ما داده است و آن نیمه تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است. مراسم حج را به پایان نمیبرد تا به همه حجگزاران تاریخ، نمازگزاران تاریخ، مؤمنان به سنت ابراهیم، بیاموزد كه اگر هدف نباشد، اگر حسین (ع) نباشد و اگر یزید باشد، چرخیدن بر گرد خانه خدا، با خانه بت، مساوی است.
حسین (ع) یك شهید است كه حتى پیش از كشته شدن خویش به شهادت رسیده است؛ نه در گودى قتلگاه، بلكه در درون خانه خویش، از آن لحظه كه به دعوت ولید - حاكم مدینه - كه از او بیعت مطالبه مى كرد، «نه» گفت. اين «نه» طرد و نفى چیزى بود كه در قبال آن، شهادت انتخاب شده است و از آن لحظه، حسین شهید است.
فتواى حسین این است: آرى! در نتوانستن نیز بایستن هست.
مقتدایان حسین (ع) كسانى هستند كه از مایه جان خویش در راه خدا نثار مى كنند و به راستى حسین آموزگار بزرگ شهادت است كه هنر خوب مردن را در جان بى تاب انسانهاى عاشق، تزریق می كند.
اكنون شهیدان كارشان را به پایان رساندهاند. و ما شب شام غریبان میگرییم، و پایانش را اعلام میكنیم و میبینیم چگونه در جامعه گریستن بر حسین (ع)، و عشق به حسین (ع)، با یزید همدست و همداستانیم؟
از هنگامی كه به جای شیعه علی (ع) بودن و از هنگامی كه بهجای شیعه حسین (ع) بودن و شیعه زینب (س) بودن، یعنی «پیرو شهیدان بودن»، «زنان و مردان ما» عزادار شهیدان شدهاند و بس، در عزای همیشگی ماندهایم!
منبع: شريعتي
اين مطلب، 21 آبان ماه 1392 در وبسايت روستا درج شده است.